Het Interview met Ralph de Jongh

In dit forumdeel, zullen interviews gepubliceerd worden, die door 1 van de teamleden word afgenomen.
Plaats reactie
Patrick
DBF SideAdmin
Berichten: 2300
Lid geworden op: 12 dec 2012 07:52

Het Interview met Ralph de Jongh

Bericht door Patrick »

Paul Scholman in gesprek met Ralph de Jongh…

In het boekje van jouw nieuwe cd ‘Sun Coming Up’ mis ik een stukje tekst in Worried Man Blues.
“Ik heb alleen de eigen teksten in het boek staan.”
Het nieuwe album klinkt een beetje retro, volgens mijn mening een beetje jaren zeventig, is dat bewust gedaan?
“Nee Paul, het is de muziekstijl waar ik van hou. Ik denk dat het gewoon in mijn bloed zit, omdat ik er vroeger veel naar geluisterd heb. En de muzikanten waarmee ik de plaat heb opgenomen zijn daar ook helemaal weg van. Ook Bas Mulder die de opname heeft gedaan en waarmee ik samen de productie heb gedaan is daar weg van.”
Jouw stem wordt nog wel eens vergeleken met de stem van Mick Jagger en dat zul je zelf ook nog wel eens horen.
“Zelfde verhaal Paul. Mick Jagger was een soort Engelse leraar waar ik vaak naar luisterde, evenals Muddy Waters, Robert Johnson, Elmore James, B.B. King, John Lee Hooker, Sam Lightnin’ Hopkins, Big Joe Williams, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis en nog meer. Natuurlijk zitten er ook nog meer invloeden in, dat is het leuke van deze cd die best wel heel gevarieerd is. Mijn accent komt uit het zuiden van de Verenigde Staten en is vanuit de Blues en van Mick Jagger overgenomen.”
Het nummer Harry vind ik het een beetje de stijl van Hazel O’Conner, ik weet niet of je die kent?
“Nee, die ken ik niet, maar zal vast heel mooi zijn!”
Het heeft een beetje die stijl zoals de saxofoon op het eind die dan een beetje wegsijpelt. Het lijkt een beetje op een nummer van Hazel: I Will.
“Nee, dat nummer ken ik dus niet, het nummer is in een keer geschreven in 2005 in studio het geluid. Daarna heb ik het in veel verschillende versies opgenomen op ‘Just Ralph‘, ‘Emotion’ en ‘Live At Saint Izaire‘. Deze versie vond ik zo mooi dat ik hem graag op plaat wilde zetten. Het is een soort lijflied. Deze dynamische versie is zo ontstaan tijdens de vele optredens, met alle ruimte voor solo’s en natuurlijk kan het zijn dat Arend net het nummer wat jij noemde geluisterd heeft, maar ik heb hem daar nooit over gehoord. Ik vind het zelf een beetje Pink Floyd.”
Je hebt net een aantal optredens gedaan als trio, maar ook met een meer uitgebreide band. Is het de bedoeling dat je dat meer gaat doen?
“Misschien wel, ik wil het liefst met vaste bezettingen werken zowel als trio als met de band, dan kunnen de mensen kiezen hè, wat ze het mooiste vinden. De basis blijft solo. Zeker ook luisterconcerten. Die vind ik heel mooi om te geven. Ik ga zelf niet voor een ding kiezen, dat vind ik zonde. Deze drie dingen vind ik mooi, voor het trio hoeven we nooit te repeteren, heb al heel veel gerepeteerd met Nico voor de nieuwe band en met Marcel van de vorige band. Ze kennen elkaar ook heel goed en ze kunnen de nummers meezingen van deze plaat, dat is ook wel makkelijk zo kun je als trio zelfs een uitgeklede versie doen van de liedjes. Gisteren Turn Me On gespeeld met het Ralph de Jongh Trio in Emmen. Klinkt beetje Lou Reed-achtig of Rock and Roll, het klinkt lekker rauw en hoekig.”
Ik krijg nog wel een beetje de indruk, als ik de filmpjes op facebook/youtube aan het bekijken ben, dat je nog aan het zoeken bent naar je houding zoals staan. Ook in café de Noot in Hoogland viel me dat op, het kan ook zijn omdat je het publiek op je lip had staan.
“Soms wil ik mijn benen wel eens lekker strekken. Ik heb nu ook een zender gekocht voor mijn gitaar, zodat ik het publiek in kan lopen. Ik was pasgeleden bij een optreden van Raymond van het Groenewoud die ik erg goed vind en hij heeft een nummer over dansen. Hij zei daarin: ik danste vroeger nooit en ik heb nu ik 50 wordt zoiets van ‘Ik bevrijd mezelf van de schroom en ga de dans doen met mijn staken; of het er nou mooi uitziet of niet’ . Ik dacht bij mezelf: ja, da’s mooi!”

Afbeelding

Er komen twee cd-presentaties?
“Ja, een in Amsterdam en de andere in Drenthe. Ik ben gevraagd door de North Sea Jazz Club en ook VANSLAG in het plaatsje Borger te Drenthe heeft me zelfs benaderd. Mooi hè, zo krijg ik er ook nog voor betaald. Vaak als je het op een andere locatie doet moet je het zelf betalen. In de North Sea Jazz Club ben ik een keer eerder geweest en heb daar toen een solo optreden gedaan in december 2012.”
Je agenda begint alweer aardig vol te lopen.
“Ja dat klopt, ik heb er al weer aardig wat ingevoerd en ik zag dat ik bij de Dutch Blues Foundation bovenaan sta qua populariteit.”
Doe je het boeken allemaal zelf?
“Ja, ik boek zelf, maak de facturen etc. Dat scheelt financieel natuurlijk en ik heb de “touch” met de mensen die me willen boeken. Zo bouw ik ook een persoonlijke band op.”
En als je dan nog wat cd’s kunt verkopen levert het nog wat op voor jou.
“Ja precies, en nu heb ik er zeker wat aan, omdat ik geen platenmaatschappij heb. Dat was vroeger dus wel anders toen ik wel onder contract stond. Daar verdiende ik dus toen ook niets aan. Niet te geloven hè, maar dat is ook de reden waarom ik alles in eigen beheer doe. Het is natuurlijk een beetje achterhaald om via de platenzaken cd’s te verkopen. Tegenwoordig kun je ze bestellen via mijn eigen site en de meeste cd’s worden toch tijdens de optredens verkocht. Dat is hoe ik het nu zie. Het kan zijn dat ik in de toekomst voor promotie in het buitenland toch nog met een label ga werken.”
Zijn de nummers op de nieuwe cd ‘Sun Coming Up’ biografisch?
“Ja. Ik begin steeds meer dingen naar mezelf toe te trekken en niet meer alles uit handen te geven. Dat voelt als een resurrectie, een wederopstanding; net als de zon die weer opkomt. Ook voel ik me seksueel in de kracht van mijn leven. Dat is ook te horen in het titelnummer. Overigens ook in Turn Me On, Burning, Goodmorning Woman en It’s Allright.”
Is het je doelstelling om solo op te treden?
“Dat is zeker een doelstelling en ook als trio en als band. Als de gage niet betaald kan worden dan ga ik natuurlijk nu niet meer met de hele band daar staan.”
Ben je niet bang dat je weer teveel gaat doen als je drie keer per week aan het optreden bent zowel solo als met band?
“Nee, daar ben ik niet bang voor, omdat dit gewoon mijn leven is. Voor mij is dit ook wel inspirerend. Ik kan lekker groeien hierdoor, zeker als dat ook een keer met de band of als trio is en tussendoor repeteren. Dat is lekker afwisselend. Dan blijf je er zo lekker in en dan gaat je gitaarspel ook groeien. Dan kijk ik dingen terug met de drummer Arie Verhaar, waar ik een erg goede band mee heb en dan merken we zelf dat er weer iets is gegroeid en we leren van onze fouten. Als je minder optreedt krijg je natuurlijk ook minder “vlieguren”. Het scheelt natuurlijk wel dat ik er geen andere baan meer naast heb en mocht het zo zijn dat ik zelf merk dat het even teveel wordt dan kan ik zelf bepalen dat ik even gas terug moet nemen, maar dat is op dit moment niet aan de orde. Ik denk er zelfs over om mijn grenzen te gaan verleggen en te kijken of ik in Duitsland wat meer kan gaan doen. In Ost-Friesland kom ik elk jaar terug en natuurlijk heb ik het in Nederland al hartstikke druk en dan komt Memphis er nu natuurlijk ook bij. Als het daar goed gaat weet ik zeker dat het nog drukker gaat worden voor me. Nederland is een superland om op te treden! Alle mensen uit het buitenland willen hier graag optreden. Ik ben heel blij dat ik Nederlander ben.”
Wat zijn jouw verwachtingen ten opzicht van Memphis?
“Het is voor mij natuurlijk de tweede keer dat ik ga. Ik heb in Nederland ook wel tips gevraagd aan mensen die vroeger in de jury hebben gezeten. Podium presentatie wordt daar ook wel naar gekeken dus ik heb voor deze editie mijn gitaarstandaards meegenomen. Goed voorbereid en ik heb de set van te voren wel vastlegt, wat ik normaliter niet doe, maar als je maar een kwartier hebt in de eerste avonden dan moet je er wel staan. Ik heb nu weer de halve finale gehaald en USA weer wat beter leren kennen. Extra blij dat ik Nederlander ben.”
Ga je dit van te voren tijdens een optreden in Nederland nog oefenen wat je set gaat worden?
“Ja, ik ga het in Wijk bij Duurstede uitproberen, daar speel je natuurlijk ook precies die tijd alhoewel ik geloof dat ze daar wat meer tijd hebben genomen. Als je in de voorronde staat is de speeltijd wat korter en naarmate je verder komt wordt de tijd ook meer. Is logisch, want anders redt je het niet qua tijd. Je hebt natuurlijk 16 deelnemers of meer, en de jury houdt het natuurlijk ook niet vol om alles met goede aandacht te blijven volgen. Als ik weer ga, ga ik nog vrijer spelen. Maar ik ben niet zo’n wedstrijdmens. Ik houd wel van spelletjes, maar niet van wedstrijden. Ik hield er bij voetbal ook meer van om met vrienden onderling te voetballen. Ik houd niet van oorlog. Ik had verwacht verder te komen en speelde in de halve finale niet zo naar mijn zin. Het was wel okay, maar ik zat niet in het moment. Beetje gehaast. Dat is wel een reden waarom ik terug wil. Ook zou het goed voor me zijn om de DBC vaker te winnen.”
Je bent er natuurlijk al een keer geweest in Memphis, maar wat ik me afvraag is het handig om daar eigen nummers te spelen of covers?
“Dat heb ik mezelf ook afgevraagd, en ik heb ook daar wel informatie over ingewonnen hoe andere mensen hierover denken. Rien Wisse was van mening dat als je geen nummers speelt die al “platgespeelt” zijn en je doet het op je eigen manier dan is dat ook gewoon origineel. Als je bijvoorbeeld Dust My Broom zou gaan spelen is dat nummer niet echt een aanrader om op je setlist te zetten of Shake Your Moneymaker. Het nummer Preaching Blues hoor je niet zo vaak dus die wil ik wel gaan doen en Blow Me Insane bijvoorbeeld ga ik dus niet doen want het is natuurlijk een hele expliciete tekst dus dat lijkt me geen goed idee. Maar Last Goodbye, Snatch It Back staan zeker op de setlist. Natuurlijk is de energie belangrijk en ik wil alle gitaren wel laten horen. Are You Ready vind ik ook wel een goed bluesnummer en natuurlijk is dat een eigen nummer maar ik weet niet of deze wel geschikt is. Boogie is ook misschien wel een goed nummer.
Ook wel een goed ‘klompennummer’ alhoewel je natuurlijk nooit weet hoe ze in Amerika daarop gaan reageren. De jury zit pal voor je en het is altijd moeilijk in te schatten welke richting het op gaat. Je moet het allemaal wel een beetje uitkienen qua tijd, alhoewel je met sommige nummers natuurlijk wel kunt gaan smokkelen en er een ander eind aan kunt maken. Ik vraag zo wie zo nog wel advies hoe ik de setlist het beste kan opbouwen. (hierna volgt een opsomming van nummers waar Ralph mij vraagt hoe ik erover denk en zijn we aan het brainstormen wat wel ‘goed’ en niet zo pakkend is volgens onze mening)

Afbeelding

Het lijkt me verstandig dat ik met Snatch It Back ga beginnen dan kan ik ook goed mijn gitaarwerk laten zien en natuurlijk mijn zang en daarna misschien zelfs nog even Last Goodbye, want dan kan ik ook lekker een beetje warm worden en daarna Boogie, Roll Your Hips en Preacher Blues, even kijken hoe ik uitkom maar ik kan het natuurlijk altijd aanpassen, ik heb altijd een ingebouwde klok, ik ga het gewoon in Wijk bij Duurstede uitproberen… ben er eigenlijk al 1,5 maand over aan het nadenken, maar vind het heel lekker om er samen over te praten en de meningen van anderen te horen wat hun aanspreekt, of juist niet. Moet ook kijken welke gitaren ik zal meeneem en ze moeten wel mee als handbagage, want anders betaal je heel veel. Max gaat ook mee, die trakteer ik op deze reis want hij heeft me het hele jaar gereden en die krijgt natuurlijk ook een aantal van mijn gitaren mee en Monique je weet wel die ook alles filmt bij de optredens en ook zingt in de band, die neemt een hele grote koffer mee waar de klompen ook inpassen, maar ik denk dat er nog wel een grotere koffer meegenomen moet worden want vergeet niet dat de effecten ook mee moeten, is allemaal wel wat onhandig maar ik weet dat ze in Memphis bijvoorbeeld niet genoeg gitaarstandaards hebben. Ik heb dus wel vier gitaren bij me, maar wat ik wel weet is dat ik geen mondharmonica ga spelen daar, want er doen zoveel goede mondharmonica spelers mee, dan gaan er bij mij voor de techniek weer punten af.
Mijn set is geworden: Last Goodbye van mijn album ‘Sun Coming Up’, Snatch It Back van Junior Wells’ Hoodoo Man Blues, Boogie van mijn album ‘Brainmood’, Roll Your Hips van mijn album ‘Bluestransfusion’ en Preaching Blues van Robert Johnsons Complete Recordings met aanvullende tekst.”

Afbeelding

Zijn er nog dingen veranderd van voor 2013?
“Jazeker wel, het is wel een soort reset geweest voor me, waardoor ik nog dichter bij mezelf ben teruggekomen een soort back to basic, het was bijvoorbeeld ook weer heel bijzonder om even weer een tijd bij mijn ouders te wonen, kon natuurlijk ook even nergens anders naar toe, maar vond het wel bijzonder dat je dan weer gewoon welkom bent en daar kunt blijven. Ze waren zelf ook wel veel weg hoor zeker in het voorjaar, maar in de winter was ik toch wel blij dat ze me opvingen toen ik zo ziek was. Dat heeft me heel goed gedaan. De band met mijn ouders is daardoor sterker geworden. Als je zoals ik veel onderweg bent dan is dat soms moeilijk uit te leggen wat je allemaal doet, maar als je dan een paar maanden weer thuis woont ga je automatisch wat meer dingen delen en begrijpen ze jou ook veel beter. Muziek bleef natuurlijk belangrijk en ik vond het ook heel mooi om het album ‘Ill’ te maken en zelf de partijen in te spelen en het was voor mij heel mooi om te merken dat dat voor mij “werkte” en dat is tot op heden nog steeds zo.
Hoe kijk je nu terug op het album ‘Ill’ want je hebt me wel eens verteld dat je in die periode ook niet zo goed bij stem was.
“Ik heb wel geleerd om beter te leren zingen, ook, omdat het toen niet zo goed ging met mijn stem, maar ik heb toen ook zang coaching gehad van Patries van Iterson – een zeer goede coach! – om weer terug te krijgen wat er toen niet was, maar dat heb ik pas na het maken van het album gedaan. Maar het maken van het album ‘Ill’ zie ik toch ook wel als een soort genezing. Je kunt het ook horen bij het eerste nummer daar was ik helemaal niet bij stem maar na het album heb ik dus voor het eerst zangles gehad via skype en daar heb ik heel veel van geleerd. En ook nu met de band dat ik weet als ik mijn stem ga forceren, en dat gebeurt natuurlijk eerder als je met een band speelt, dan heb ik wel geleerd om duidelijk te zijn en ook te zeggen dat het bijvoorbeeld wat zachter moet tijdens de repetitie, want iedereen heeft natuurlijk de neiging, en vooral gitaristen, om te hard te spelen dus gaat de drummer ook wat harder spelen dus dan klinkt het veel minder mooi en je wordt er nog doof van ook!!! En als je dan ziet dat er oordopjes tevoorschijn worden gehaald ook door het publiek dan vind ik dat gewoon zonde. Hoe zachter je speelt en zingt des te mooier is de dynamiek en de drum wordt er ook veel mooier van. Gelukkig vindt de drummer dat zelf ook.”
Er zijn nog steeds mensen die het album ‘Ill’ ‘Drie’ noemen.
“Ja, dat vind ik helemaal niet zo erg, dan ligt het er niet zo dik bovenop.”
Ik zat naar On Your Own te luisteren toen mij de vraag bekroop: Ben je (bij-)gelovig?
“Nee niet echt, maar misschien wel een beetje bijgelovig in de zin van als er een zwarte kat oversteekt, dat zit er onbewust wel een beetje in. Gelovig in de letterlijke zin dat ben ik ook wel. ik weet wel dat we allemaal “stroompjes” zijn en dat alles op zich is verbonden met elkaar maar dat weet toch ook iedereen. Ik bid heel soms ook wel eens. Maar ik denk niet dat er dan een “Sinterklaas” zit met een groot rood boek die alles precies weet. Ik heb ook wel moeite met “het onbevlekt ontvangen” …dan maak je het leven en het lichaam vies. Alsof je je er van moet distantiëren. Ik geloof niet in “De Heer” en daarom spreekt mij het nummer Sympathy For The Devil me ook zo aan. Daarin wordt bezongen dat het geloof is gecreëerd door de heersers om te gebruiken naar eigen goeddunken. Ik zelf zeg altijd: Als Jezus nu geboren zou worden, zou hij weer gekruisigd worden net zoals ze de heksen verbranden in de Middeleeuwen, of ongelovigen stenigen. Sympathy For The Devil:
I watched with glee
While your kings and queens
Fought for ten decades
For the gods they made
En ik hou niet van het zwart/wit wat het geloof zo in zich heeft. Harry Muskee zegt ook “The Devil Made Religion. It made the people fight for ages.” Dat staat in het Harry Muskee nummer ‘Devil Made Religion’ op de prachtige plaat ‘Cats Lost’. De grondregel van het geloof, respect, is toch wel de belangrijkste en daar hebben ze een soort godsdienst van gemaakt. Als je jezelf respecteert dan respecteer je ook een ander. Wat dat betreft is er gelukkig wel veel veranderd ten opzichte van de vorige eeuwen, waar bijvoorbeeld de pastoor zo ontzettend veel macht had en de mensen helemaal niet voor zichzelf leerden denken en voelen.
Las ik laatst in “Brieven van Vincent Van Gogh” iets over en daar kan ik me wel in vinden. Hij trok van leer tegen de hypocrisie: “Zie die God van de dominees, ik vind hem zo dood als een pier. Maar ben ik daarom een atheïst? De dominees beschouwen me zo – het zij zo – maar zie, ik heb lief, en hoe zou ik liefde kunnen voelen als ik zelf niet leefde, en anderen niet leefden, en als we dan leven, daar is iets wonders in. Noem dat God, of natuur, of wat ge wilt, maar er is zeker iets, dat ik niet definiëren kan in een systeem, ofschoon het erg levend en werkelijk is, en zie dat is nu God of net zo goed als God.[…]”. Aldus Van Gogh. Zaken als telepathie duiden op een verbondenheid, net zoals de natuurkunde met stroompjes, trillingen. Alles is met alles verbonden. Als je God als alles ziet dan geloof ik daar wel in.
Zou je voor Blues Magazine een dagboek of blog bij willen houden en natuurlijk ook tijd en zin hebben van de IBC in Memphis. Heb ik nog met niemand overlegd maar dat schoot me te binnen dat het wel mooi zou zijn als je dat zelf verteld wat je beleeft, wat je doet enz.
“Ja leuk, ik zal mijn laptop wel meenemen, dat kan op zich wel, wel mooi !! Vind ik wel een goed idee eigenlijk, kan ik een linkje weer doen naar mijn Facebook dan kunnen al die andere mensen het ook volgen.”
Misschien kom je er ook niet aan toe, want als je veel stress of het gewoon te druk hebt daar?
“Nee hoor, juist dan is het goed om de dingen op te schrijven wat er gebeurt is die dag en als je dan ’s avonds op bed ligt kun je even de dag doornemen, het zal dan wel niet heel lang zijn maar het is een leuk idee, leuk idee Paul!!”

Afbeelding

Als je er niet aan toekomt?
“Nou, ik denk wel dat ik er aan toekom. Wat we de vorige keer deden, toen gingen we ook veel naar jamsessies en daar heb je eigenlijk niet veel aan. Het kost alleen maar veel energie, je hebt er wel heel veel plezier van, maar je moet toch een beetje de krachten sparen. Denk dat ik ’s avonds best wel op tijd op mijn hotelkamer ben en dan kun je gewoon lekker even tikken.”
Kom je er nog aan toe om andere bands te gaan bekijken of daar rond te lopen?
“Ja, als het goed is wel want ik moet 2 uur van te voren aanwezig zijn voordat ik zelf op moet gaan treden en de dag is natuurlijk lang hè? Misschien willen we wel een keer met ons drieën naar Graceland, we kijken wel of naar de Gibson fabriek die is daar ook in de buurt. Kun je even door de werkplaats lopen dat is ook erg mooi en er zijn zoveel bandjes het is maar net wat je toevallig tegen komt en tegen aan loopt. Vorig keer had ik er toch wel aardig wat gezien.”
De eerste keer dat je meedeed met de DBC, 4 jaar geleden, ging er bij jou ook van alles fout hè?
“Dat was niet de DBC, maar een kort optreden op de avond dat ik mijn Award kreeg voor beste blueszanger van 2010. Inderdaad toen viel alles uit, ja.”

Is toch wel mooi om een Challenge mee te maken?
“Dat is het ook, je ziet toch mooie dingen voorbij komen!”
Voor mij was het een uitgemaakte zaak dat je naar Memphis zou gaan.
“Dank je wel Paul. Nou voor mij niet hoor, blijft spannend!!!”

Afbeelding

Met dank aan Paul Scholman en Gerda Jackson voor het tot stand komen van dit interview.

Groetjes Patrick
Tamaharry

Re: Het Interview met Ralph de Jongh

Bericht door Tamaharry »

Topverhaal en prachtige foto's: heel mooi!
Patrick
DBF SideAdmin
Berichten: 2300
Lid geworden op: 12 dec 2012 07:52

Re: Het Interview met Ralph de Jongh

Bericht door Patrick »

Zeker weten Harry een mooi stuk.
Plaats reactie

Terug naar “Het interview met...”